Vrijdag...boodschappendag.
Bezorgde blikken in de supermarkt na het zien van onze kar. Dat is weer zo'n moeder met rauw voedsel. Ach, die moeder eet zelf wel gebakken voedsel maar die dochter niet. Mensen, die kar vol met rauw voer is voor de drie mannen (konijn, cavia's) hier in huis. Alleen ze krijgen het niet.....'Jazo'.
Er kan hier een konijn z'n etensbak (tussen zijn tanden) van de ene kant naar de andere kant van de kooi gooien, er kunnen twee cavia's piepen bij elke beweging (van mij), maar eten geven;... 'Jazo'.
Chels, wil je ze nu eten geven? 'Jazo'.
Soms ben ik het (gepiep en gegooi van de kinderboerderij) helemaal zat...en toen zei ik vandaag: niet helemaal pedagogisch, opvoedkundig verantwoord;
Ik bel je vader (de enigste in deze hele toch niet vergane wereld waar je naar luistert)!
Waarop Chelsea zei; dan bel ik nu jouw vader! Helaas was ze sneller.
Ook kreeg ze niet 'Ze is je vriendin niet maar je moeder' preek maar kreeg ik de telefoon in mijn handen gedrukt.
Hoi pap, nee hoor, er is niks...haha, hier heb je Chels nog even.
Terwijl Chels ophing; 'weet je wat opa zei?'
'Wat?'
'Bel me maar als er iets is, ik kom wel voor je op.'
Ik (moederskindje) belde terug.
Oma (nog niet vergeten dat ze ooit in haar borst is gebeten door een tweejarige Chels) nam op.
Ach mam, laat maar, het konijn en de cavia's hebben eten gekregen, geef pa maar even.
'Voor wie ga jij het opnemen?'..
'Voor allebei' zei hij heel democratisch.
Chelsea nam de telefoon over; 'Je had je kind wel eens op kunnen voeden!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten