We missen je enorm, weet je dat? Ik denk sowieso nog elke avond aan je. Die schouder waar ik op viel omdat ik met een arm in de lucht op de grond stortte om m'n camera te redden en jou tegen te houden met je grootheidswaanzin om vier labradors aan te vallen en Chels nog achter je aan rennend: ik kon hem echt niet meer houden, mam. Op die schouder, daar kan ik nog steeds niet op liggen.
Er is trouwens geen blurrie meer naar beneden gekomen maar poederwitte, prachtige sneeuw. Wat zou je het nu naar je zin hebben gehad. Rennend en happend door de sneeuw die naar beneden kwam en dat alleen omdat jij als enigste van ons, al een paar keer op wintersport was geweest.
Weet je nog, als ik je uitliet en geen zin had in 'smalltalk' van andere hondenuitlaters? Sorry nog daarvoor, dat andere honden bij je weggehouden werden alleen omdat ik zei: 'doe maar niet te dichtbij hoor, hij bijt'. (Terwijl je dan kwispelend naast me stond).
Er staat hier nog steeds een grote doos met koekjes. Je weet wel, die koekjes die eerst een tijdje op je neus lagen voordat je ze uit de lucht pakte.
Wat was je dol op flesjes water en wat heeft Chels achter je aan gerend als je weer een flesje water te pakken had. Prachtig vond je dat. Het kraken van het flesje en het geluid van klotsend water.
Hoe je kon klokkijken hebben we nooit begrepen maar zes uur was toch echt zes uur. Je legde je kop dan op schoot om uitgelaten te worden om daarna vervolgens naar binnen te rennen om te eten.
Je kon geen seconde alleen zijn want dan begon je al te piepen. Grappig dat je dan niet kon kiezen bij wie je ging liggen. Diegene die in de keuken stond of diegene op de wc. Wat zijn we over je heen gevallen omdat je ineens achter ons lag.
Chels heeft het al over een puppy en zoals je weet ben ik opgegroeid met honden maar van alle honden sta je met stip bovenaan en wat mij betreft onvervangbaar......
Er is trouwens geen blurrie meer naar beneden gekomen maar poederwitte, prachtige sneeuw. Wat zou je het nu naar je zin hebben gehad. Rennend en happend door de sneeuw die naar beneden kwam en dat alleen omdat jij als enigste van ons, al een paar keer op wintersport was geweest.
Weet je nog, als ik je uitliet en geen zin had in 'smalltalk' van andere hondenuitlaters? Sorry nog daarvoor, dat andere honden bij je weggehouden werden alleen omdat ik zei: 'doe maar niet te dichtbij hoor, hij bijt'. (Terwijl je dan kwispelend naast me stond).
Er staat hier nog steeds een grote doos met koekjes. Je weet wel, die koekjes die eerst een tijdje op je neus lagen voordat je ze uit de lucht pakte.
Wat was je dol op flesjes water en wat heeft Chels achter je aan gerend als je weer een flesje water te pakken had. Prachtig vond je dat. Het kraken van het flesje en het geluid van klotsend water.
Hoe je kon klokkijken hebben we nooit begrepen maar zes uur was toch echt zes uur. Je legde je kop dan op schoot om uitgelaten te worden om daarna vervolgens naar binnen te rennen om te eten.
Je kon geen seconde alleen zijn want dan begon je al te piepen. Grappig dat je dan niet kon kiezen bij wie je ging liggen. Diegene die in de keuken stond of diegene op de wc. Wat zijn we over je heen gevallen omdat je ineens achter ons lag.
Chels heeft het al over een puppy en zoals je weet ben ik opgegroeid met honden maar van alle honden sta je met stip bovenaan en wat mij betreft onvervangbaar......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten